Aangezien China een van de grootste en oudste landen ter wereld is, is het eigenlijk al onbegonnen werk om een introductie te schrijven over de Chinese muziek in zijn algemeenheid. Toch doen we een voorzichtige poging. Aangezien de Han Chinezen  het land regeren en domineren, is het voornamelijk hun muziek die populair is. Al hebben de minderheden (en dat zijn er erg veel in China) hun eigen favorieten. Gedurende alle dynastieën was muziek enorm belangrijk en deze is met de beschaving mee geëvolueerd. Op de oudste keramische beelden en vazen die bewaard zijn gebleven zien we dat de bamboe fluit waarschijnlijk als eerste instrument is gebruikt. Al zal de recentelijke vondst van een 9.000 jaar oude bottenfluit waarschijnlijk ander licht op deze theorie van werpen.

Ook bronzen bellen werden herhaaldelijk afgebeeld op oude gebruiksvoorwerpen. In de daaropvolgende tijdperiodes werden ook snaarinstrumenten als de liuqin en pipa populair. Gedurende de middeleeuwen importeerde China ook steeds meer instrumenten uit de rest van Azië en de wereld. Na de opiumoorlog werd ook jazz en klassieke muziek populair, maar dan voornamelijk in de kuststeden. Er ontstond zelfs een bijzondere mix van Chinese en Westerse stijlen, getiteld Shidaiqu. Na de komst van partijleider Mao werd folk muziek nieuw leven ingeblazen om de communistische boodschap te verspreiden onder de (boeren)bevolking. Alhoewel de Chinese overheid probeert om de invloed van het Westen in te perken, is ook rock muziek doorgedrongen tot de grote Chinese steden. Mede verantwoordelijk hiervoor is de legende Cui Jian toen hij in 2003 tijdens een concert met The Rolling Stones op het podium mocht meespelen. Mede daardoor heeft China nu een van de grootste muziekindustrieën van de wereld.